همراه با شهدا/ شهید حسین گرکانی نژاد
.
مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع
مقدس، در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور
میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم
کرده که به مناسبت هفته دفاع مقدس، با این آلاله های جاویدان آشنا می شویم. در این
مطلب بخشی از وصیت نامه شهید «حسین گرکانی نژاد» را مرور می
کنیم.
شهید حسین گرکانی نژاد
تاریخ و محل ولادت: 2خرداد1332، بافت استان کرمان
تاریخ و محل شهادت: 21مهر1358، سردشت (درگیری با نیروهای
ضدانقلاب)
رشته تحصیلی: پزشکی شیراز، ورودی 1351
برشی از کتاب پروانه های بی پروا؛ معرفی و زندگینامه شهدای دانشجو و کارمند دانشگاه علوم
پزشکی شیراز
شهید حسین گرکانی نژاد در دوم خرداد سال 1332 در بردسیر کرمان به دنیا آمد.
تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند.
اوایل دهه پنجاه سرآغاز فصل جدیدی در
زندگی حسین بود؛ چرا که در سال 1351 در رشته پزشکی دانشگاه شیراز پذیرفته شد.
مدت حضور او در دانشگاه شیراز و در
بین محافل فعال انقلابی و مبارزان به‌تدریج از او عنصری فعال و مبارز بر ضد رژیم
شاه ساخت و او نه تنها در استان فارس بلکه حتی در استان های همجوار نیز چهره ای
شناخته شده بود. در سال های مبارزه مردمی بر علیه رژیم پهلوی، در کنار دیگر
جوانان انقلابی، لحظه ای آرام ننشست و خود و زندگی اش را وقف خدمت به این هدف
نمود.
در سال 1357 ازدواج کرد؛ اما چند ماه
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به دنبال تحرکات عناصر ضدانقلاب در غرب کشور، اوضاع به
گونه ای دیگر برای او رقم خورد. یکی از دوستانش از کردستان برایش نامه نوشته بود
و از وضعیت بد اقتصادی و بهداشتی درمانی آنجا و اینکه به کمک او و همکارانش نیاز
است، گفته بود. به محض دریافت نامه، با پیگیری های زیاد همراه با چند نفر از
دوستانش، توانست یک دستگاه آمبولانس گرفته تا با آن به کردستان برود. نامه ای را
به دست یکی از دوستانش می دهد و می گوید در صورتی که از این ماموریت برنگشتم این
نامه را به خانواده اش برساند. همراه با تیم پزشکی، در کردستان، به مجروحان و
مردم ستمدیده کمک می کند. در بیست و یکم شهریور 1358 در مسیر سردشت به پیران شهر،
منافقان کوردل او را ترور می کنند و روح پاکش به سوی آسمان ها عروج پیدا می کند.
از شهید دکتر حسین گرکانی نژاد به‌عنوان اولین پزشک شهید جمهوری اسلامی ایران یاد
می‌کنند.
آخرین نامه شهید حسین گرکانی
نژاد به همسرش
با اهدای سلام. از خداوند متعال آرزوی
سعادت و توفیق روزافزون همراه با سلامتی برای شما دارم و امیدوارم هر لحظه‌ات نسبت
به لحظه قبل متکامل تر باشد. فاطمه جان! این نامه اگر به دستت برسد، احتمالاً
آخرین نامه من است. امشب که این نامه را می‌نویسم بناست فردا عازم کرمانشاه یا
سنندج شوم و هیچ امیدی به زنده ماندنم نیست. البته من همیشه آرزویم از خداوند این
بوده [است] که به مرگ طبیعی از دنیا نروم و رختخواب مکان مردن من نباشد. امیدوارم که
مرگ من باعث پیشرفت اسلام شود. به قول امام خمینی من که به اسلام خدمتی نکردم
امیدوارم که مرگ من خدمتی کند. حالا وقتی ایشان چنین حرفی می زنند، دیگر تکلیف من
معلوم است. تنها آرزویم این است که مرگ من در راه خدا و برای پیشبرد اسلام باشد و
امیدوارم که از روی شوق و اشتیاق به استقبال چنین مرگی بروم و واقعاً شهید فی سبیل
الله شوم. در خاتمه نامه، ازت می خواهم که به آن آرزو و خواهش من توجه کنی و
فقط از خداوند طلب مغفرت برای من و آرزوی پیشرفت اسلام بکنی و من هم از خداوند
تکاملت را به سوی خودش خواستارم.
نظر دهید